نقش خودتنظیمی عاطفی و اهمال‌کاری رفتاری در پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه روان‌شناسی دانشگاه رازی

2 کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی

3 دانشیار گروه روان‌شناسی دانشگاه رازی

چکیده

هدف: مفهوم اشتیاق تحصیلی ازجمله مفاهیمی است که توسط پژوهشگران مختلف در حوزه تعلیم و تربیت به کار برده شده است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند خودتنظیمی عاطفی و اهمال‌کاری رفتاری با مؤلفه­های اشتیاق تحصیلی مرتبط هستند. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش خودتنظیمی عاطفی و اهمال‌کاری رفتاری در پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان بود.
روش: روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر جوانرود در سال تحصیلی 96-95 بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای نمونه‌ای به حجم 306 نفر انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودتنظیمی عاطفی، مقیاس اهمال‌کاری رفتاری و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی استفاده شد. یافته‌ها به کمک نرم‌افزار spss20 و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری به شیوه گام‌به‌گام داده‌ها تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین خودتنظیمی عاطفی با اشتیاق تحصیلی رابطه مثبت و بین اهمال‌کاری رفتاری با اشتیاق تحصیلی رابطه منفی وجود دارد. ضریب همبستگی متغیر خودتنظیمی عاطفی با اشتیاق تحصیلی برابر با 48/0 است، همچنین ضریب همبستگی متغیر اهمال‌کاری رفتاری با اشتیاق تحصیلی 36/0- است. دیگر نتایج نشان داد که خودتنظیمی عاطفی و اهمال‌کاری رفتاری توان پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی را دارند.
نتیجه‌گیری: بنابراین احتمالاً بهبود خودتنظیمی عاطفی و کاهش اهمال‌کاری رفتاری با افزایش اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان رابطه دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Role of Emotional Self-Regulative, and Behavioral Procrastination in Anticipation of Students" School Engagement

نویسندگان [English]

  • Asie Moradi 1
  • Abdolrahman Babaei 2
  • Jahangir Karami 3
چکیده [English]

Purepose: The concept of school engagement is one of concepts used by various researchers in the area education and training. Researches has shown emotional self-regulation and behavioral procrastination are related to the components of school engagement. So, the purpose of this study was to investigate the role of emotional self-regulative, and behavioral procrastination in anticipation of students" school engagement.
Way: The research was descriptive, correlational type. The population consisted of all highschool students in Javanrood in 2017, By cluster random sampling a sample size of 306 persons were selected. For data collection, emotional self-regulation, behavioral procrastination and school engagement questionnaires were used. The findings were done using spss20 using Pearson correlation and multivariate regression analysis in stepwise method.
Results: The results showed that there is positive relationship between emotional self-regulation and school engagement and the negative relationship between behavioral procrastination and school engagement. The correlation coefficient of the variable emotional self-regulation with school engagement is 0.48, Also, the correlation coefficient of Behavioral procrastination with school engagement is -0.36. Other results showed that emotional self-regulation and behavioral procrastination can predict school engagement.
Conclusion: Thus, improving emotional self-regulation and reducing behavioral procrastination may be associated with increased student school engagement.

کلیدواژه‌ها [English]

  • emotional self-regulation
  • behavioral procrastination
  • school engagement
رستگار، احمد. (1391). الگوی ساختاری روابط ادراک از ساختار کلاس، اهداف پیشرفت، هیجانات پیشرفت و درگیری تحصیلی: مطالعه تطبیقی نظام آموزشی سنتی و مجازی. رساله دکتری، رشته برنامه‌ریزی آموزش از راه دور، دانشگاه پیام نور تهران.
شیخ‌الاسلامی، علی و کریمیان­پور، غفار. (1396). «پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان براساس حمایت تحصیلی و جو روانی اجتماعی کلاس». دوفصلنامه راهبردهای شناختی در یادگیری، 10(6)، 95-111.
صالحی مورکانی، بتول (1385).بررسی و مقایسه راهبردهای خودتنظیمی عاطفی در بین دانشجویان مبتلا به اختلالات اضطرابی و افسردگی یا دانشجویان عادی شهر اصفهان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه الزهراء(س).
عابدی، احمد. (1384). فراتحلیل عوامل مؤثر بر انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان متوسطه. شورای تحقیقات آموزش‌وپرورش استان اصفهان.
عباسی، مسلم؛ درگاهی، شهریار؛ پیرانی، ذبیح و بنیادی، فرزانه. (1394). «نقش تعلل‌ورزی و خودتنظیمی انگیزشی در پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی دانشجویان». مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، 15(23)، 160-169.
کریمی، مهین و فرحبخش، کیومرث. (1390). «رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان». مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، 11(9)، 1149-1161.
محمودیان، حسن؛ عباسی، مسلم؛ پیرانی، ذبیح و شاه­علی کبورانی، فاطمه. (1396). «نقش اشتیاق عاطفی، شناختی و رفتاری یادگیری در پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان». دوفصلنامه راهبردهای شناختی در یادگیری، 10(6)، 196-207.
موسوی، افروز؛ پیوسته­گر، مهرانگیز و پورشهریاری، مه­سیما. (1389). «اثربخشی آموزش مهارت‌های خودنظم بخشی بر شادکامی دانش‌آموزان دختر اول دبیرستانی». مطالعات اجتماعی- روانشناختی زنان، 8(4)، 102-130.
نجات، سحرناز؛ غلامی، ژاله و مجدزاده، سیدرضا. (1387). «تمایل به ترک دانشگاه و عوامل مرتبط با آن در اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران». گام‌های توسعه در آموزش پزشکی، مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، 5(1)، 9-1.
Aldao, A., Nolen-Hoeksema, S., & Schweizer, S. (2010). “Emotion-regulation strategies across psychopathology”. A meta-analytic review. Clinical Psychology Review, 30, 217-237.
Arsal, Z. (2010). “The effects of diaries on self regulation strategies of preservice science teachers International”. Journal of Environmental & Science Education, 5, 85-103.
Balkis, M., & Duru, E. (2009). “The evaluation of the major characteristics and aspects of the procrastination in the framework of psychological counseling and guidance”. Educational Sciences: Theory & Practice, 7, 376-385.
Burka, J. B., Ve Yuen, L. M. (1983). Procuastination: Why you do it and What to do about it.Reading, PA: Addison-wesley.
Desrosiers, A., Vine, V., Curtiss, J., & Klemanski,D. H. (2014). “Observing nonreactively: Aconditional process model linking mindfulnessfacets, cognitive emotion regulation strategies, and depression and anxiety symptoms”. Journal of Affective Disorders, 165, 31-37.
Diaz-morales, J., Ferrari, J., Argumedo, D. (2006). “Factorial structure of three procrastination scales with a spanish adult population”. European Journal of Psychological Assessment, 22, 132-137.
Dryden, W. and Neenan, M., (2002). Life coaching: A cognitive behavioral approach, Burnner routledge, east sasses England.
Fee, R. L. Tangney, J. P., (2000). “Procrastination: A mean of avoiding shame or guilt?”. Journal of social behavior and personality, 15, 167-184.
Ferrary, J. R., Morales, J. F. (2006). “Procrastination, different time orientation reflect different motives”. Journal of research in personality, 7(11), 37-48.
Ferrary, J. R., Tice, D. M., (2002). “Procrastination as a self handicapping for men and women: a task avoidance strategy in a laboratory setting”. Journal of research in personalit, 24, 73-83.
Franzoi, S. L. (2000). Social psychology. Second edition McGraw- hill.
Fredericks, J. A., Blumenfeld, P., Friedel, J., & Paris, A. (2005). School engagement. In K.A. Moore & Lippman (Eds.), What do children need to flourish?: Conceptualizing and measuring indicators of positive development. New York, NY: Springer Science and Business Media.
Gunuc, S., Kuzu, A., (2015). “Student engagement scale: development, reliability and validity”. Assessment & Evaluation in Higher Education, 40(4), 587-610.
Haycock, L. A., me Carthy, P., Skay, C. L. (1998). “Procrastination in callege students: The role of self- efficacy and anxiety”. Journal of counselling and Development, 76, 317-324.
Hatamian, P., Sepehri Nezhad, M. (2018). “The prediction of academic burnout based on the emotion dysregulation and social support in nursing students”. Educ Strategy Med Sci, 2018, 11 (1): 59-65. URL: http://edcbmj.ir/article-1-1327-fa.html.
Hofmann, S. G. (2014). “Interpersonal emotionregulation model of mood and anxiety disorders”. Cognitive Therapy and Research, 38(5), 483-492.
Karami, J, Hatamian, P. (2016). “The relationship between self-efficacy and perfectionism with academic burnout students”. Pajoohande, 21(4), 186-191 URL: http://pajoohande.sbmu.ac.ir/article-1-2247-fa.html
Karami, J., Momeni, K. M., Hatamian, P. (2017). “The relationship between emotion dysregulation with psychoactive substance abuse in nurses working at hospitals of Kermanshah Iran 2016”. Bali Medical Journal, 6(3), 502-506. DOI:10.15562/bmj.v6i3.640
Klassen, R. M. (2010). “Confidence to manage learning: The self- efficacy for self- regulated learning of earlyadolescents with learning disabilities”. Learning Disability Quarterly, 33(1), 19-30.
Linnenbrink, E. A., Pintrich, P.R. (2003). “The role of self efficacy belifes in student engagement and learning in the classroom”. Reading and Writing Quarterly, 19, 137-119.
Steel, P. (2007). “The nature of procrastination: A met analytic and theoretical review of quintessential self regulatory failure”. Psychological bulletin, 133, 65-81.
Tuckman, B. W. (2002). Academic procrastinators: Their rationalizations and web-course performance. The Ohio State University. APA Symposium Paper. Chicago.
Walker, K.W. & Pearce, M. (2014). “Student engagement in one-shot library instruction”. Journal Academic Library, 40(3-4), 281-90.
Wang, M. T., Chow, A., Hofkens, T., Salmela-Aro, K. (2015). “The trajectories of student emotional engagement and school burnout with academic and psychological development: Findings from Finnish adolescents”. Learning and Instruction, 36, 57-65.
Zimmerman, B. J. (1990). Model of self – regulated learning and academic achievement.